พระผงกระดูกผีวัดโพธิ์ สร้าง แจกตอนสงครามโลก ปี ๒๔๘๕ โดยพระอาจารย์ หนู วัดโพธิ์ ซึ่งเป็นพระลูกวัดธรรมดา แต่วิชาท่านไม่ ธรรมดาที่สามารถสะกดวิญญาญจากเถ้ากระดูกทั้งหลาย และบอกกล่าว ต่อเจ้าของกระดูกทั้งหลาย ถึงวัตถุประสงค์เจตนาการสร้างเพื่อสืบทอดอายุพระพุทธศาสนา และเพื่อแจกจ่ายให้แก่ประชาชนโดยทั่วไปไว้คุ้มครอง ป้องกันภัยต่างๆนาๆ จากสงครามโลก เดิมท่านเป็นเกจิอาจารย์พื้นเพ เป็นชาวเขมร มาจากสุรินทร์ ท่านสร้างพระเนื้อผงกระดูกผีมีหลายพิมพ์ ทั้งพิมพ์สมเด็จ พระปิดตา ถือเป็น พิมพ์มาตราฐาน ส่วนพิมพ์อื่นๆยังมีอีกมากครับ ส่วน ผสมที่สำคัญคือผงอิทธิเจ ผงพุทธคุณอื่นๆ กระดูกผี 7 ป่าช้า และว่านโพง (ว่านกระสือ ต้องเลี้ยงด้วยเลือด) ซึ่ง เป็นว่านอาถรรพณ์เข้าใจว่ามีวิญญาณสัมพเวสีสิงอยู่ใน ว่าน พระผงกะดูกผีนี้ใช้ดีทางคุ้มครอง ป้องกัน เหมือนมี ผู้คุ้มกันอยู่ตลอดเวลา การสร้างพระนั้นว่ากันว่าพระยัง ไม่ทันแห้งดีมีผู้คนมารอรับแจกอยู่เนืองแน่นกุฏิของท่าน รวมทั้งพวกทหารญี่ปุ่นด้วยครับ ประสบการณ์เป็นที่กล่าวถึงเล่ากันว่า ใครที่พกพระนี้เหมือนมีสหายมาร่วมเคียงข้างด้วยเป็นสิบ เดินที่เปลี่ยวไม่ต้องกลัวโจร มีประสบการณ์ด้านอื่นด้วย
แม้มวลสารที่พระอาจารย์หนูนำมาใช้ในการสร้างพระ ดูจะเฮี้ยนๆ น่ากลัว แต่ท่านได้ทำพิธีพลีกรรมถูกต้องตามตำราทุกประการ จึงทำให้ผู้ที่นำพระไปใช้ กลับได้รับคุณอย่างเดียว เรื่องโทษยังไม่เคยปรากฏ และผลที่ได้กลับแปลก คือ แรง และ เร็ว กว่าวัตถุมงคลชนิดอื่นๆ หลายเท่า พุทธคุณจะแรงและเร็ว คล้ายๆ กับเครื่องรางของขลัง ผู้นำมาใช้อธิษฐานขอสิ่งใด มักจะสมหวังเสมอ และหากสมหวังดั่งใจแล้ว ก็ควรทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้าของเถ้ากระดูกนั้นด้วย สำหรับประสบการณ์ที่เล่าขานกันนั้น เป็นที่ประจักษ์แก่ทั้งทหารไทย และทหารญี่ปุ่น จนมีคำเรียกติดปากกันในยุคนั้นว่า ทหารผี เพราะมีคนเห็นว่า ทหารไทยโดนยิงจนล้มแล้ว กลับลุกขึ้นมาสู้ใหม่ได้ ทั้งๆ ที่น่าจะตาย แต่ไม่ตาย เพราะหนังเหนียว ทรหดอดทนมาก พระผงกระดูกผี นี้เมื่อบูชาแล้วจะเด่นมากในด้านความปลอดภัย ป้องกันภัยดี เวลาเดินทางไปไหน มาไหน ทั้งๆ ที่ไปคนเดียว แต่มีคนกลับมองเห็นว่า เหมือนมีคนเดินตามกันมาหลายคน บางคนนั่งรถไปธุระ พอลงจากรถ มักจะมีคนถามว่า...คนที่มาด้วยไปไหนแล้ว...อย่างนี้ก็มี ส่วนประสบการณ์ด้านอื่นๆ เช่น การเสี่ยงโชค นักเสี่ยงโชคมักจะมีความรู้สึกว่า มีคนคอยมาดลจิต ให้ได้รับโชคนั้นๆ แต่มีข้อแม้ว่า หากใครได้โชคมาพอประมาณแล้ว ก็ควรจะเลิก อย่าโลภมาก